الفینه

لغت نامه دهخدا

الفینه. [ اَ ن َ ] ( اِ ) آلت مردی. ( فرهنگ جهانگیری ) ( برهان قاطع ) ( فرهنگ شعوری ). آلت تناسل و آنرا الفیه نیز گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) :
حکیم نورده را علتی پدید آمد
که راحت از سر الفینه کلان باشد .سوزنی ( از جهانگیری ).

فرهنگ معین

(اَ نِ یا نَ ) (اِ. ) آلت مردی ، نره ، احلیل .

فرهنگ فارسی

الفیه: آلت تناسل، آلت مردی

ویکی واژه

آلت مردی، نره، احلیل.