دانشنامه اسلامی
نویسنده انگیزه خود از این تألیف را درخواست دوستان خویش و به منظور تکفیر گناهان گذشته بیان مى کند.
تعبیر ابن صباغ مالکى از امامان شیعه و القابى که براى ایشان ذکر مى کند مانند نویسندگان شیعى است. او با ذکر نام امام و لقب مشهور وى مشخص مى کند که وى چندمین امام است. البته عنوان دهى این کتاب از «کشف الغمة» گرفته شده است زیرا اربلى نیز در آغاز بررسى زندگى هر امام به همین نحو گزارش مى کند.
وى پیش از بحث از زندگى امامان، به این سئوال که اهل بیت چه کسانى هستند پاسخ داده است. گزارشهاى این کتاب در بخش مربوط به مخالفتهاى معاویه و اصحاب جمل تاریخى است هر چند منابع را مشخص نکرده است.
نویسنده پس از نقل مطالب از اشعار نیز بهره گرفته و در موضوع سخن، اشعارى نقل مى کند. او برخى از مطالب فرا تاریخى را نیز نقل مى کند که در این موارد تحت تأثیر منابعى است که از آنها استفاده کرده است. براى نمونه از کتاب «معالم العترة النبویة» محمد بن عبدالعزیز جنابذى (م. 611)، یارى جبرئیل و کمک وى در روز احد نسبت به امام على را گزارش مى کند. چنان که از مسعودى در شرح مقامات حریرى مطلبى را نقل کرده که هنگام هجرت پیامبر با ابوبکر به مدینه، درختى در لب غار روئید.
جلد نخست از چاپ دو جلدى فصول المهمة اختصاص به شرح حال امام على(ع) دارد. او مناقب آن حضرت را مانند شیعیان گزارش کرده و در عین حال هنگام توضیح حدیث غدیر مى نویسد معنى حدیث این است که: من کنت ناصره او حمیمه او صدیقه فان علیا یکون کذلک.
