دانشنامه اسلامی
الفتی ساوجی فرزند حسین ساوجی است. مدّت ها در هند بوده، رساله ای در عروض و قافیه به نام عبداللّه قطبشاه تالیف کرده، در اواخر عمر به اصفهان آمده، در قهوه خانه جنب دارالشّفاء ساکن شده، در کمال شوخی و نمک بوده، و اشعار همواری می گفته؛ لکن خود، خویشتن را از انوری بالاتر می دانسته است، و در زمان تالیف تذکره نصرآبادی وفات نموده است. ابیات زیر از او است: "بود هر خُم می که خشتیش هست ••• حکیمی ز حکمت کتابی به دست""می کهنه و نو سخنگو به هم ••• یکی از حدوث و یکی از قدم".
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۴۶۴.
۱. ↑ نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۴۶۴.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۶۰۳.
...
