دانشنامه اسلامی
«عرض» به معنای طلب چیزی با خوش زبانی است؛ برخلاف تحضیض. و «ادات عرض» اداتی است که در این معنا به کار رفته است.
معنای لغوی
"عَرْض" بر وزن "فَعْل" مصدر از ماده ی "عرض" و در لغت به معنای ظاهر و آشکار کردن، آمده است. (عَرَضتُ المتاع للبیع: أظهرته لذوی الرغبه لیشتروه.)
در اصطلاح نحو
در اصطلاح نحو "عَرْض" عبارت است از ترغیب و تشویق بر انجام یا ترک عملی با نرمی و مهربانی و "ادات عَرْض" حروفی هستند که این معنا را افاده می دهند. این حروف در ابتدای کلام واقع شده و عبارتند از: "لولا" "لوما"، "ألا"، "لو" و "اما" (بعضی "اما" را از ادات عرض به حساب آورده اند). به عنوان مثال در جایی که میهمان از غذایی که آورده شده نمی خورد و میزبان به او می گوید: «ألا تأکل»؛ در این مثال "ألا" از ادات عرض بوده و بر ترغیب به خوردن غذا با نرمی و مهربانی دلالت دارد.
وجه نامگذاری
...
