دانشنامه اسلامی
در مکه، در مدارسی که شریف حسین بن علی تاسیس کرده بود، به تحصیل پرداخت. وی هم زمان به حفظ قرآن مشغول شد و طی سه سال، قرآن کریم را حفظ کرد. پس از آن به تحصیلات خود ادامه داد و هم زمان، به مطالعه آثار ادبی، داستانی و تاریخی پرداخت. سباعی، منهای شغل جاری خود، یک نویسنده، روزنامه نگار، ادیب، شاعر و مورخ بود. نویسنده کتاب «الحرکة الادبیه فی الجزیرة العربیة» به صراحت از وی به عنوان یک شاعر یاد کرده است.
فعالیت ها
نخستین کارهای مطبوعاتی وی، در نشریه ام القری و سپس صوت الحجاز بود که به همراه شماری از متفکران و نویسندگان آن نسل، در آن ها قلم می زد. همان زمان وی مقالات فراوانی با نام مستعار در این نشریات می نوشت. برخی از نام های مستعار وی عبارت بود از «س» «فتاة الحجاز»، «سباعی»، «ا. س»، «خدیجة»، «سمراء الجزیرة»، «ابواسامه»، و «فتاة». وی از زاویه مطبوعاتی، در تعلیم و تربیت زنان و گسترش دامنه آن، نقشی فعال ایفا کرد و در این باره، با استفاده از امکانات مطبوعات، فراوان نوشت و نقادی کرد. نخستین مقاله وی در این باره، «وحی الصحراء» بود که درباره لزوم تعلیم دختران نوشت. وی در نشریه قریش هم همیشه صفحه ای را اختصاص به زنان می داد و نام آن صفحه را «مجمع السیدات» گذاشته بود. در واقع، نشریه قریش که متعلق به او بود، از دیگر مطبوعاتی است که صحنه ای برای قلم ادیبانه وی بود. در این نشریه، علاوه بر خود وی، شماری از نویسندگان مانند عبدالله خیاط، عبدالعزیز مؤمنة، و فؤاد عنقاوی هم در آن مطلب می نوشتند. سباعی در زمینه کار تئاتر نیز کوشا بود و در این باره، جایی را هم بنا کرد که تا به امروز به نام مسرح قریش فعال است. وی در برنامه های رادیویی نیز شرکت داشت و یکی از معروف ترین برنامه های وی «دعونا نمشی» بود که ضمن آن، مباحث اجتماعی و ادبی را مطرح می کرد.
تقدیر از سباعی
سباعی چندی پیش از درگذشتش در تاریخ ۲۶/ ۱/ ۱۴۰۴ ق، طی مراسمی در دانشگاه ملک سعود در ریاض، موفق به دریافت جایزه حکومتی ادبیات شد و از وی تقدیر به عمل آمد.
تالیفات
...
