احمد بن تاج الدین استرابادی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] احمد بن تاج الدین استرآبادی. احمد بن تاج الدین حسن بن سیف الدین استرآبادی، از علمای شیعه در قرن دهم هجری قمری که گرچه اطلاعات فراوانی درباره او در دست نیست، اما گفته شده که سخنگویی زبردست بوده و منبری گرم و گیرا داشته؛ تا حدی که مورد توجه بزرگان سیاست و دانش در زمان خود واقع شده و ارادتمندانی داشته است. آثار احمدی تنها اثر باقیمانده از اوست.
برخی از پژوهشگران احتمال داده اند که پدر وی سیدی علوی از فرزندزادگان موسی مبرقع بوده که در هرات می زیسته و سپس به بیرجند رفته است و در این شهر به دست اسماعیلیان به قتل رسیده و در روستای شاخن از توابع دُرُخش به خاک سپرده شده است. اکنون در این روستا آرامگاهی به نام تاج الدین حسن وجود دارد.
در مقدمه آثار احمدی آمده است: در قریه شاخن چهار فرسنگی درخش از توابع بیرجند گوری هست که سنگ بزرگ و طویلی بر روی آن نهاده اند و بر آن سنگ، آیاتی از قرآن با خط خوب حک شده که بعض عبارات به علت ساییدگی خوانده نمی شود و نام تاج الدین حسن نیز بر آن سنگ نوشته است. به اعتقاد مردمِ آن سامان، تاج الدین حسن از سادات جلیل القدر است و نسبت وی به موسی بن مبرقع می رسد و روایت مرگش که سینه به سینه نقل شده به این صورت است که وی از هرات به این دیار آمده و به دست یکی از افراد فرقه اسماعیلیه کشته شده و تاریخ نقل شده بر سنگ، قدمت آن را به چهار قرن قبل می رساند. با این قرائن، اگر احمد بن تاج الدین حسن مؤلف آثار احمدی فرزند تاج الدین حسن مدفون در شاخن باشد، هاشمی نسب است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم