دانشنامه اسلامی
خاندان وی در روستایی در غرب مالقه ساکن بودند، اما او خود در مالقه پرورش یافت .وی نزد استادان آن دیار از جمله ابوالحجاج ابن شیخ ، ابوالقاسم بن سمجون ، ابوالحسن بن شقوری و ابن حوط الله حدیث شنید. نظر به اعتبار و شهرت گسترده ای که کسب کرده بود، توانست از بسیاری از علمای اندلس و مغرب ، چون ابوالحسن علی بن احمد جیانی و عبدالله بن احمد بن قدامه و حتی برخی از علمای مشرق اجازه روایت دریافت کند. سپس خود به گروهی از مردم بغداد، بنا به تقاضای آنان ، اجازه روایت داد. کسانی که در شمار استادان او بوده اند، بسیارند و مراکشی نام ۱۷ تن از آنان را برشمرده است . با این حال، او از اینکه نتوانسته از درس سایر بزرگان و دانشمندان عصر خود بهره گیرد، اظهار تأسف کرده است .
منصب قضا
وی مدتی منشی ابوعبدالله محمد بن حسن نباهی در امر قضا بود و پس از چندی در زمان انتقال حکومت مالقه از بنی هود به بنی احمر، نیابت قضا به او سپرده شد و در ۶۳۵ق به رغم میل باطنیش رسماً ریاست آن را به عهده گرفت و تا پایان عمر در این سمت باقی ماند. عدالت و داوری صحیح او در صدور احکام مورد ستایش بسیار قرار گرفته است . ابن ابار گوید وی دوبار منصب قضا را در مالقه به عهده گرفته است .
شاگردان
ابن عسکر در فقه ، حدیث و قرائت قرآن نیز تبحر داشت و مجالس درس وی مورد استقبال بسیاری از بزرگان آن روزگار بود. ابوبکر ابن حبیش و ابن سعید اندلسی از جمله کسانی بوده اند که از محضر درس او بهره برده اند. برخی ، از جمله ابوبکر ابن خمیس ، ابوبکر ابن ابی العیون و ابو عبدالله ابن بری از او روایت کرده اند.
سرودن شعر
...
