ابوعبدالله ابن طیب

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ طَیّب ْ، ابوعبدالله محمد شَرَقی (شرگی ، شراگی ) ملقب به شمس الدین (۱۱۱۰-۱۱۷۰ق /۱۶۹۸-۱۷۵۷م )، محدث ، نحوی ، ادیب و مورخ مغربی است.
او در قریه شراقه (شراگه ) در نزدیکی فاس و در خانواده ای اهل علم و ادب به دنیا آمد و دوران کودکی و نوجوانی را در فاس گذراند. دو ساله بود که پدرش به رسم آن زمان از حسن بن علی عجیمی برای او اجازه روایت حدیث گرفت .
تحصیلات
دروس مقدماتی را از پدر و عمه اش که هر دو از محدثان و علمای فاس بودند، فراگرفت و سپس نزد دیگر محدثان و استادان آنجا از جمله احمد بن محمد درعی و محمد بن عبدالقادر فاسی و ابواسحاق ابراهیم سباعی به فراگیری حدیث و سایر علوم پرداخت. او علاوه بر حدیث به تحصیل تفسیر، فقه ، صرف و نحو، لغت و ادب نیز همت گماشت و به زودی از دانشمندان نامدار عصر خود گردید.
سفر های علمی
وی در راه کسب علم شهرهای بسیاری را زیر پا گذاشت . در حدود ۱۱۴۳قمری حج گزارد و مدت ۲ سال در مکه مجاور شد و به کار تألیف و تدریس پرداخت. سپس از طریق شام به روم رفت و پس از چندی از راه مصر به حجاز بازگشت . در اثنای این سفرها از علما و اندیشمندان هر دیار بهره برد و با آنان در علوم مختلف به مباحثه نشست .ابن طیب مشایخ غربی و شرقی خود را بیش از ۱۸۰ تن ذکر کرده و شرح حال آنان رابه ترتیب در ۲ کتاب انیس المطرب و الافق المشرق آورده است.
شاگردان
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم