دانشنامه اسلامی
ابوالعلاء صاعد بن محمد بن احمد بن عبیدالله (ربیع الاول ۳۴۳-۴۳۱ق/ژوئیۀ ۹۵۴-۱۰۴۰م)، ملقب به عمادالاسلام،
ظهیرالدین بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۲۱۷.
به روایت خطیب بغدادی، دانش فقه و حدیث را از عبدالله بن محمد بن علی بن زیاد و اسماعیل بن نجید نیشابوری و بِشْر بن احمد اسفراینی آموخت. در جوانی به عراق رفت و در کوفه از علی بن عبدالرحمن بکایی حدیث شنید. آنگاه به نیشابور بازگشت و قضای آن شهر را بر عهده گرفت.
خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۹، ص۳۴۵.
قاضی صاعد چهره ای زیبا داشت و بدین سبب نیشابوریان لقب «ماه نیشابور» به او داده بودند.
ابوسعد میهنى، محمد بن منور، اسرارالتوحید، ص۸۲.
...
