دانشنامه اسلامی
ابّار به معنی گَرْداندازِ نخل آمده و در مورد بعضی دیگر از کسانی که به ابّار معروف شده اند گفته شده است که به معنی سوزنگر (سوزن ساز) مشتق از «ابره» به معنی سوزن است
عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، ج۱، ص۸۶، حیدرآباد دکن، ۱۳۸۲ق.
ابّار در بغداد ساکن بود و در آن جا از محدثانی چون مسدّد، عبداللـه بن محمد بن اسماء، امیّه بن بسطام، علی بن عثمان لاحقی، عباس بن ولید نرسی، محمود بن غیلان، یعقوب بن حمید بن کاسب، علی بن حُجر و ابوقدامۀ سرخسی حدیث شنید.
احمد بن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۳۰۶، بیروت، دارالکتب العربیة.
ابّار هشتاد و اند سال زیست و در روز چهارشنبه نیمۀ شعبان ۲۹۰ق/ژوئیۀ ۹۰۳م درگذشت. ذهبی گوید: وی تصانیف و کتابی در تاریخ دارد.
محمد بن احمد ذهبی، تذکرة الحفّاظ، ج۲، ص۶۳۹، بیروت، ۱۳۷۶ق.
...
