ابوالحسن اسماعیل بن صاعد بن محمد صاعدی اصفهانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق العاده ای در شهر داشته اند. یکی از شخصیت های این خاندان، ابوالحسن اسماعیل بن صاعد بن محمد است.
ابوالحسن صاعدی اسماعیل بن صاعد بن محمد (۳۷۷-رجب ۴۴۳ق/۹۸۷- نوامبر ۱۰۵۱م) بزرگ ترین فرزند قاضی صاعد بود.
اساتید
حدیث را از پدرش فراگرفت و در ۳۸۳ق/۹۹۳م احادیث کتاب ناسخ و منسوخ را نزد پدر آموخت. او از خُفاف، مُخَلّدی، ابومنصور ظفر بن محمد و ابی احمد قرضی حدیث روایت می کرد. از ۴۳۶ق/۱۰۴۴م هر هفته عصر روزهای پنجشنبه برای شاگردانش مجلسِ تقریرِ حدیث داشت.
قاضی القضات ری
هنگامی که مسعود رهسپار ری شد، ابوالحسن صاعدی را به عنوان قاضی القضات ری و پیرامون آن برگزید. بنا برنوشتۀ ابوالفضل بیهقی، او در این هنگام هنوز در نیشابور بود و همراه قاضی بوطاهر تبانی به پیشواز مسعود بیرون آمد،
ابوالفضل بیهقی، محمد بن حسین، تاریخ بیهقی، ص۲۱۱.
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم