ابن میاده

لغت نامه دهخدا

ابن میاده. [ اِ ن ُ م َی ْ یا دَ ] ( اِخ ) ابوشرحبیل رماح بن ابرد. از شعراء مخضرمی است ( مخضرمی دولتین ). شاعری از عرب در اواخر دولت بنی امیه و اوائل بنی العباس. مادح اکابر هر دو دولت. او را بدختری مسماة به ام حجدر عشق بود و پدر، دختر را بمردی شامی بزنی داد و ابن میاده را در هجر این دختر اشعاری است.

دانشنامه عمومی

ابن مَیّاده ( ۶۹۴ - ۷۶۶م ) ( نسب:ابو شُرَحْبیل رمّاح بن أبرد ) شاعر عرب بود. او را شاعر مدح و غزل می دانند. اشعارش را حنا جمیل حداد جمع آوری کرده و در ۱۹۸۲ در دمشق به چاپ رسانده است؛ و مقدمه ای کامل بر آن نوشته است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم