دانشنامه اسلامی
ابوعبداللّه محمّد بن یحیی بن ابراهیم (منده) بن ولید بن منده بن بطّه بن استندر (فیروزان) بن چهار بخت عبدی اصفهانی (ح ۲۲۰-۳۰۱ق /۸۳۵ - ۹۱۴)، از محدّثان و بزرگان مشهور خاندان ابن منده در قرن سوم هجری بوده است. وی در حدود ۲۲۰ق متولّد شد، و به اصفهان و عراق سفر کرد، و از محدّثان آن جا حدیث نقل نمود و عدّه ای از محدّثین نیز از او نقل حدیث نموده اند. وی در سال ۳۰۱ق وفات یافت.
ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبداللّه، ذکر اخبار اصفهان، ج۲، ص۲۲۲.
سپس در شمار اصحاب احمد بن حنبل درآمد و از او روایت کرد.
ابن ابی یعلی ، محمد، طبقات الحنابله، ج۱، ص۳۲۸.
جمعی از محدثان مشهور از جمله ابوالشیخ اصفهانی ، ابوالقاسم طبرانی ، ابواحمد عسّال و نیز پسر خود وی اسحاق از او روایت کرده اند.
ابوالشیخ اصفهانی ، عبدالله ، طبقات المحدثین ، ج۱، ص۳۴۸.
...
