دانشنامه اسلامی
اصل غیرمحرز، مقابل اصل محرز بوده و به اصلی گفته می شود که یا صرفاً وظیفه عملی مکلف را بیان می کند و هیچ توجه ای به عالم واقع ندارد، مثل: اصل برائت و تخییر ، و یا این که اگر نظر به واقع دارد، مؤدای اصل را به منزله جانشین واقع قرار می دهد. میرزای نایینی » این اصل را مقابل اصل محرز و اصل عملی محض دانسته و آن را « اصل تنزیلی » خوانده است.
فرق اصل تنزیلی با اصل محرز
فرق میان اصل تنزیلی و اصل محرز آن است که: در اصل تنزیلی، جعل وظیفه عملی به لسان تنزیل مؤدای اصل (مشکوک) به جای واقع می باشد، اما در اصل محرز، جعل وظیفه عملی به لسان تنزیل احتمال، به جای یقین ، می باشد.
