دانشنامه اسلامی
ابومحمد محیی الدین عبدالقادر بن محمد ابی الفیض حلبی (۹۷۱- ح ۱۰۴۰ق /۱۵۶۴-۱۶۳۱م )، عارف ، فقیه ، ادیب و شاعر.او در حماه به دنیا آمد و پس از چندی همراه پدرش به حلب رفت و در آن جا اقامت گزید.
بیعت با طریقه ها
در ۱۰۰۰ق عازم حج شد و نزدیک به ۱۲ سال در مکه و مدینه مجاورت اختیار کرد. آنگاه ظاهراً به اشارت قطب خویش به قاهره رفت .در آن جا با شیخ الاسلام یحیی بن زکریا که قاضی و از پیشوایان صوفیه بود، آشنا شد.شیخ کتاب الفتوحات المدنیه ابن قضیب البان را نیکو یافت
محمد محبی ، خلاصة الاثر، ج۲، ص۴۶۴- ۴۶۵، قاهره ، ۱۲۸۴ق .
عبدالقادر امور ظاهری و دنیوی را خوار می داشت و آنگاه که نقابت حلب و دیار بکر و توابع و نیز منصب قضای مادام العمر حماه و امامت مسجدالحرام به او پیشنهاد شد، پوزش خواست و از پذیرفتن آنها روی برتافت ، اما نقابت سادات را، از آن روی که آن را خدمت به خاندان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) می دانست ، قبول کرد و تا پایان زندگی بر آن مقام بماند.وی در حلب شهرت و اعتباری عظیم داشت .ذکر کرامات و حالات صوفیانه شگفت او، حتی سال ها پس از مرگ زبانزد خاص و عام در آن شهر بود.
محمد محبی ، خلاصة الاثر، ج۲، ص۴۶۴- ۴۶۵، قاهره ، ۱۲۸۴ق .
...
