کچوله

لغت نامه دهخدا

کچوله. [ ک ُ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) اسم فارسی اذاراقی است. ( تحفه حکیم مؤمن ). قاتل الکلب. ( بحر الجواهر ). خانق الکلب. کُچُلَه. ( یادداشت مؤلف ). کچلا. کوچوله. ازاراقی. ( فرهنگ فارسی معین ). گیاهی است از تیره خرزهره که چندین گونه دارد و همه قی آور و ملین هستند. در آسیا و جنوب اروپا و آمریکا می روید از این گیاه گلوکوزیدی به نام سیمارین بدست آورده اند. تعداد کاسبرگها وگلبرگهای آن هریک پنج عدد است ؛ میوه اش مرکب از دو برگه طویل است و دانه ها دارای طعم تلخ و سوزانی هستند. برخی گونه های این گیاه بعنوان گل زینتی کشت می شوند. ( فرهنگ فارسی معین ) .

فرهنگ عمید

میوۀ درخت وومیکیه، با رنگ خاکستری و مغز سفید بسیارتلخ که از آن ماده ای قلیایی به دست می آید.

فرهنگ فارسی

( اسم ) گیاهی است از تیر. خرزهره که چندین گونه دارد و همه دارا ی خاصیت قی آور و لینت هستند و در آسیا و جنوب اروپا و آمریکا میرویند . از این گیاه گلوکزیدی بنام سیمارین بدست آورده اند . تعداد کاسبرگها و گلبرگهای آن هر کدام ۵ عدد است . میوه اش مرکب از دو برگ. طویل است و دانه ها دارا ی طعم تلخ و سوزانی هستند . برخی گونه های این گیاه بعنوان گل زینتی کشت میشوند خانق الکلب قاتل الکلب اذاراقی ازاراقی کوچوله . توضیح : در برخی کتب کچوله مرادف با جوز القی ذکر شده که اشتباه است .

دانشنامه عمومی

کچوله یا جوزالقی ( نام علمی: Strychnos nux - vomica ) نام یک گونه از تیره دم موشیان است. این گیاه سمی است و کاربرد دارویی دارد.
کچوله تخم رسیده و خشک شده گیاه استریکتوزنوکس و میکاکه به صورت تنتور است. اکستره با شیرابه آن به خاطر خواص تونیک قوی و تحریک کنندگی شدیدش مصرف می شود و استریکتین از آن به دست می آید.