مزدیسن. [ م َ دَ ی َ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) ( مرکب از «مزده » + «یسن » ) پرستنده مزدا. پرستنده خدای یگانه. ( از یشت ها تألیف پورداود ج 1 ص 28 ). مزده یسن. پیرو مزدیسنا:...و مزدیسن یعنی خداپرست ، چه مزد و مزدا نام خدا و «یسن » ستایش خدای است و یسن را یشن و یشت هم آورده اند و این نوع تصرف و تصحیف در غالب مصادر در فارسی بکار آمده مانند: منش ، منشن ، منشت. خورش ، خورشن ، خورشت. پاداش ، پاداشن ، پاداشت و غیره. ( تاریخ سیستان چ بهار حاشیه ص 34 ). و رجوع به مزدیسنا شود.
فرهنگ عمید
= مزدیسنا
فرهنگ فارسی
مزداپرست، خداپرست، مزدیست هم گفته اند (اسم ) جمع مزدیسن زرتشت بیرون آمد و دین مزدیسنان آورد ... پرستنده خدای یگانه
