مجدالملک یزدی. [ م َ دُل ْ م ُ ک ِ ی َ ] ( اِخ ) از رجال قرن هفتم هجری است. وی ابتداء وزارت اتابکان یزد را داشت و سپس به خدمت بهاءالدین محمد پسرصاحب دیوان حکمران اصفهان رفت و خواجه شمس الدین او را تربیت کرد و به شغلهای مهم گماشت ولی مجدالملک بجای حق شناسی باطناً سودای بر انداختن خاندان جوینی وگرفتن مقام صاحب دیوان را درسر می پخت و به توطئه چینی بر ضد خاندان جوینی پرداخت. خواجه شمس الدین برای دفع شر مجدالدین او را به حکومت سیواس فرستاد و بر مقرری او افزود اما مجدالملک دست از سودای دیرینه بر نداشت و پیش اباقاخان صاحبدیوان را به اتحاد با سلاطین مصر و شام متهم کرد ولی صاحب دیوان به وساطت اولجای خاتون زوجه هولاکوخان از خشم اباقاخان برست و دوباره به مقام خود منصوب شد اما مجدالملک همچنان به توطئه چینی بر ضد صاحب دیوان جوینی و برادرش عطاملک ادامه می داد، تا سرانجام پس از مرگ اباقا مورد خشم سلطان احمد تگودار واقع شد و به سال 681 وی را بر در خیمه عطاملک پاره پاره کردند و هر یک از اعضای او را به اقلیمی فرستادند. و رجوع به تاریخ مغول صص 216-223 و تاریخ مفصل ایران تألیف عباس اقبال صص 498-500 شود.
فرهنگ فارسی
از رجال قرن هفتم
دانشنامه آزاد فارسی
مَجْدُالْمُلْکِ یزدی ( ـ ۶۸۱ق) دولتمرد ایرانی، فرزند صفی الملک ابوالمکارم یزدی. نخست در خدمت اتابکان یزد بود و پس از آن چندی نزد بهاءالدین جوینی خدمت کرد و سپس ملازمت شمس الدین جوینی را برگزید. اما چون میان وی و شمس الدین به هم خورد، نزد اباقاخان از او و برادرش، عطاملک جوینی، بسیار بد گفت و ایشان را به دسیسه چینی و همکاری با مصریان متهم کرد. به سعایت وی، عطاملک زندانی و شکنجه شد و او را در وزارت با شمس الدین جوینی شریک کردند. اما پس از آن که اباقاخان در ۶۸۰ق درگذشت، به فرمان سلطان احمد تکودار، وی را زندانی کردند و به مجازات رسانیدند. کسان عطاملک شبانه او را به قتل رساندند و هر یک از اندام او را به شهری فرستادند.
