دانشنامه اسلامی
برخی آن را آیه قبله گفته اند: «قَد نَری تَقلُّبَ وَجهِکَ فِی السَّماءِ فَلنُولِّینّکَ قِبلَةً تَرضَلها فَولِّ وَجهَکَ شَطرَالمسجدِالحَرامِ...»
در شأن نزول این آیه آمده است که پیغمبر صلی الله علیه و آله تا هفده ماه پس از هجرت، به سوی مسجدالاقصی نماز می خواند. یهودیان می گفتند: محمد قبله ای نداشت تا آن که ما به او آموختیم و از این که مسلمانان قبله ای نداشتند، آنان را سرزنش می کردند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله از این موضوع آزرده خاطر بود؛ به طوری که در تاریکی شب بیرون می آمد و سر به سوی آسمان می کرد و انتظار نزول وحی در این باره را داشت. روزی (شعبان سال دوم هجرت) در مسجد بنی سلمه نماز ظهر می خواند که این آیه در بین نماز نازل شد و قبله تغییر یافت و این مسجد به ذوقبلتین شهرت یافت.
