دانشنامه اسلامی
اقتضای شانی، مقابل اقتضای فعلی بوده و در جایی است که یک چیز شانیت دلالت بر چیزی را داشته باشد و برای آن که این شانیت به فعلیت برسد، به قرینه و عدم مانع نیاز است.« میرزا حبیب الله رشتی (رحمه الله)» اقتضای شانی را در بحث الفاظ به کار برده و آن را بر پذیرش مبنای «ذاتی بودن علاقه بین لفظ و معنا» مترتب دانسته است.
[ویکی فقه] اقتضای شانی به قابلیت دلالت چیزی بر چیزی اطلاق می شود.
اقتضای شانی، مقابل اقتضای فعلی بوده و در جایی است که یک چیز شانیت دلالت بر چیزی را داشته باشد و برای آن که این شانیت به فعلیت برسد، به قرینه و عدم مانع نیاز است.« میرزا حبیب الله رشتی (رحمه الله)» اقتضای شانی را در بحث الفاظ به کار برده و آن را بر پذیرش مبنای «ذاتی بودن علاقه بین لفظ و معنا» مترتب دانسته است.
