دانشنامه اسلامی
اقتضای فعلی، مقابل اقتضای شانی بوده و به این معنا است که دلالت چیزی بر چیزی فعلیت داشته باشد و متوقف بر قرینه یا عدم مانع نباشد.برای مثال، « میرزا حبیب الله رشتی (رحمه الله)» در کتاب « بدایع الافکار » مصداق اقتضای فعلی را دلالت لفظ بر معنا، بنا بر مبنای وضعی بودن علاقه بین لفظ و معنا» دانسته است.
