دانشنامه اسلامی
اطلاق احوالی، مقابل اطلاق افرادی می باشد و عبارت است از در نظر گرفتن اطلاق در معنایی جزئی، به حسب احوال متفاوتی که برای آن امکان دارد.
توضیح
لحاظ شمول و سریان در مطلق به دو صورت است:۱. لحاظ افراد، در جایی که معنا کلی و دارای افراد باشد؛۲. لحاظ احوال، در جایی که معنا جزئی باشد.
بررسی اطلاق احوالی
اطلاق احوالی در جایی است که برای معنای جزئی، احوال متفاوتی باشد. در این حالت اگر چه معنا دارای یک فرد می باشد، ولی این فرد حالات مختلفی دارد، مثل: حالت مرض یا سلامتی، و یا حالت سواره یا پیاده بودن که بر زید عارض می شود؛ بنابراین، لفظ زید به لحاظ این احوال، اطلاق دارد؛ یعنی قابلیت صدق بر هر یک از این حالات را دارد و اگر گفته شود: «اکرم زیدا»، اطلاق احوالی، تمام حالات او را در بر می گیرد.
