لغت نامه دهخدا
کیه. [ ک َی ی ِه ْ ] ( ع ص ) مرد به ستوه آمده از حیله و فریب خود که کسی بدو توجه نکند. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). به ستوه آمده از حیلت خویش که وی را از آن فایدتی نباشد، و گویند کسی که او را حیلت و تصرفی نباشد. ( از اقرب الموارد ) ( از تاج العروس ج 9 ص 410 ).
کیه. [ ی َ / ی ِ ] ( اِ ) نوعی از علک رومی است که مصطکی باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). مصطکی را گویند.( فرهنگ جهانگیری ). مصطکی همان کیه است ، و آن را علک الروم و علک رومی نیز گویند، و نوعی از آن سیاه است که مصطکی نبطی نامیده می شود. نام کیه محل اصلی این نهال را تعیین می کند و آن جزیره کیو ( کئوس ) در مجمع الجزایر یونان است. ( از حاشیه برهان چ معین ). مأخوذ از کیو نام جزیره ای که منشاء این گیاه بوده است. علک رومی. علک الروم. مصطکی . ( فرهنگ فارسی معین ).
