زبان بربستن

لغت نامه دهخدا

زبان بربستن. [ زَ ب َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) خاموش ماندن. سخن نگفتن. مقابل زبان برگشودن :
گشادستی بکوشش دست و بر بسته زبان و دل
دهن برهم نهادستی مگر بنهی درم برهم.ناصرخسرو.رجوع به زبان بستن شود.