دانشنامه اسلامی
نسب سلطان محمد شریف به عبدالله باهر فرزند امام چهارم، زین العابدین علیه السلام می رسد. عبدالله به دلیل زیبایی و جمالش به باهر (بسیار درخشنده) ملقب شده بود. گویند در هیچ مجلسی نبود که او بنشیند مگر آن که حاضران از زیبایی او مبهوت و شگفت زده شوند.
مادرش، ام عبدالله دختر امام حسن مجتبی علیه السلام بوده و با برادرش حضرت امام باقر علیه السلام از یک مادر بودند.
شیخ طوسی ایشان را از اصحاب امام سجاد علیه السلام می داند.
از شخصیت عبدالله مردی فاضل و فقیه را حکایت کرده اند که روایات بسیاری را از رسول اکرم صلی الله علیه و آله به نقل از پدران خود آورده است. مردم نیز از این شخصیت آثار و احادیث بسیاری حفظ کرده اند؛ از آن جمله روایتی است که ابراهیم بن داود به سند خود نقل نموده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «بخیل کامل کسی است که هرگاه نام من نزد او برده شود، بر من صلوات نفرستد».
عبدالله باهر متولی موقوفات حضرت محمد صلی الله علیه و آله بود. وی سرانجام در سن 57 سالگی در حالی که سرپرستی موقوفات جدش حضرت امام علی علیه السلام را نیز بر عهده گرفته بود، درگذشت. نوادگان وی را از تبار پسرش محمد اَرْقَطْ می دانند که از محدثان مدینه بشمار می آمد و در سن 58 سالگی دار فانی را وداع گفت و نوادگانش در سلسله عبدالله بن احمد الدّخ ادامه یافت.
از دیگر اجداد سلطان محمد شریف، حمزة بن احمد، معروف به «قمی» است که از بازماندگان احمد الدخ می باشد. یکی از نوادگان حمزة بن احمد، ابوالحسن علی الزکی فرزند محمد الشریف است و او نیز فرزند ابی القاسم علی، از نقیبان
قم که پسر محمد بن حمزه مذکور می باشد.
