لغت نامه دهخدا
- کتک خور خوب داشتن ؛ از کتک خوردن باک نداشتن. ( فرهنگ فارسی معین ).
- کتک خور کسی محکم بودن ، کتک خورش قرص بودن ، کتک خورش قائم بودن ؛ بسیار تاب و توان و تحمل کتک داشتن. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به کتک وکتک خوردن شود.
کتک خور
- کتک خور خوب داشتن ؛ از کتک خوردن باک نداشتن. ( فرهنگ فارسی معین ).
- کتک خور کسی محکم بودن ، کتک خورش قرص بودن ، کتک خورش قائم بودن ؛ بسیار تاب و توان و تحمل کتک داشتن. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به کتک وکتک خوردن شود.
