کافور خوردن

لغت نامه دهخدا

کافور خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از زایل شدن رجولیت. ( برهان ) ( مجموعه مترادفات ص 284 ). || کنایه از ترک مردانگی. نامرد شدن :
چو با لشکر فور کردم نبرد
ز مردانگی فور کافور خورد.نظامی.

فرهنگ معین

(خُ دَ ) [ سنس - فا. ] (مص ل . ) کنایه از: زایل شدن نیروی جنسی .

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - اکل کافور ۲ - زایل شدن قو. رجولیت ( زیرا کافور قاطع باه است . تحف. حکیم مومن ) : [ چو با لشکر فور کردم نبرد ز مردانگی فور کافور خورد ] . ( نظامی )

ویکی واژه

کنایه از: زایل شدن نیروی جنسی.