چهارده بند

لغت نامه دهخدا

چهارده بند. [ چ َ / چ ِ دَه ْ ب َ ] ( ص مرکب ) ( مرکب از چهارده + بند ) که بند چهارده دارد. || ( اِ مرکب ) اصطلاحاً بند، بیت شعری است با قافیه خاص و ممتاز از قوافی ابیات قبل خود که در «ترکیب بند» به دنبال هر ترکیب آید و در هر قسمت و ترکیب قافیه دیگر گیرد و در «ترجیعبند» عیناً تکرار شود.
- چهارده بند محتشم ؛ چهارده بند شعر در مصیبت و سوک اهل بیت رسول ، که محتشم کاشانی آن را سروده است. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

که بند چهارده دارد ٠ یا اصطلاحا بند بیت شعری است با قافی. خاص و ممتاز از قوافی ابیات قبل خود که در (( ترکیب بند ) ) بدنبال هر ترکیب آید و در هر قسمت و ترکیب قافی. دیگر گیرد و در (( ترجیع بند ) ) عینا تکرار شود ٠
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم