دانشنامه اسلامی
کلیات مطالب کتاب و ترتیب آنها بر اساس «رسائل» می باشد؛ به اضافه اینکه در پایان، رساله ای با نام «رسالة حل العقول لعقد الفحول»، مشتمل بر ۸۶ مسئله و هر مسئله با عنوان «عقد و حل»، در حل برخی از مشکلات که غالب آنها به علم اصول مربوط می شود، ذکر شده است. شارح، در بخش مربوط به شرح «رسائل»، در هر مبحث، قسمتی از کلام شیخ را با عنوان «قوله...» ذکر کرده و به توضیح و بررسی آن پرداخته است.
[ویکی نور] وسیلة الوسائل فی شرح الرسائل، اثر محمد باقر یزدی است که به زبان عربی، در شرح کتاب «رسائل» شیخ انصاری نوشته شده است، بنا بر این کلیات مطالب کتاب و ترتیب آنها بر اساس«رسائل» می باشد؛ به اضافه اینکه در پایان، رساله ای با نام «رسالة حل العقول لعقد الفحول»، مشتمل بر 86 مسئله و هر مسئله با عنوان «عقد و حل»، در حل برخی از مشکلات که غالب آنها به علم اصول مربوط می شود، ذکر شده است.
شارح، در بخش مربوط به شرح«رسائل»، در هر مبحث، قسمتی از کلام شیخ را با عنوان «قوله...» ذکر کرده و به توضیح و بررسی آن پرداخته است.
قوله: «خاتمة فی التعادل اه». اقول: «بعضهم ذکر التراجیح بلفظ الجمع و لکل وجه؛ اذ قد یلاحظ نفس الحالة و الفعل، فیناسب الافراد و قد یلاحظ افراد الترجیح و اقسامه بالنظر الی اقسام المرجحات، فیناسب الجمع...
پاره ای از مشکلاتی که مؤلف به حل آنها پرداخته، بدین قرار است:
مطالعه کتاب وسیلة الوسائل فی شرح الرسائل در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور
[ویکی فقه] وسیله الوسائل فی شرح الرسائل (کتاب). «وسیلة الوسائل فی شرح الرسائل»، اثر محمد باقر یزدی است که به زبان عربی، در شرح کتاب «رسائل» شیخ انصاری نوشته شده است.
کلیات مطالب کتاب و ترتیب آنها بر اساس «رسائل» می باشد؛ به اضافه اینکه در پایان، رساله ای با نام «رسالة حل العقول لعقد الفحول»، مشتمل بر ۸۶ مسئله و هر مسئله با عنوان «عقد و حل»، در حل برخی از مشکلات که غالب آنها به علم اصول مربوط می شود، ذکر شده است. شارح، در بخش مربوط به شرح «رسائل»، در هر مبحث، قسمتی از کلام شیخ را با عنوان «قوله...» ذکر کرده و به توضیح و بررسی آن پرداخته است.
نمونه ای از کار شارح
قوله: «خاتمة فی التعادل اه». اقول: «بعضهم ذکر التراجیح بلفظ الجمع و لکل وجه؛ اذ قد یلاحظ نفس الحالة و الفعل، فیناسب الافراد و قد یلاحظ افراد الترجیح و اقسامه بالنظر الی اقسام المرجحات، فیناسب الجمع... پاره ای از مشکلاتی که مؤلف به حل آنها پرداخته، بدین قرار است:۱. اشکال در به کار بردن لفظ «علم» در تعریف فقه با اینکه فقه، اکثرش از باب ظن است؛۲. اشکال در محصور نمودن موضوع علم اصول در چهار دلیل معروف؛۳. تحقیق در اینکه علامت مجاز، عدم تبادر است یا تبادر غیر؛۴. اشکال در علامت حقیقت قرار دادن عدم صحت سلب.
