دانشنامه اسلامی
آیت الله وجدانی در سال 1311 هجری شمسی در سراب (یکی از شهرهای آذربایجان شرقی) و در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد.
وی در دوران جوانی به منطقه (اسب فروشان) رفت و در نزد مرحوم آقا شیخ عبدالعلی و شیخ یوسف ادبیات عرب را آموخت و سپس برای تکمیل و ادامه تحصیل به شهر سراب عزیمت کرد و در آنجا به حلقه درس حجج الاسلام آقایان شیخ عبدالله حقی و شیخ حسین محدثی پیوست، ایشان بعد از طی مراحل مقدماتی به شهرستان تبریز سفر کرده و از خرمن پربار اساتید نامدار حوزه علمیه تبریز خوشه ها چید و سطح مقدماتی را در همین حوزه به پایان برد. پس از آن عازم شهر قم گردید و در محفل درس اساتید معظم حوزه قم همچون آیت الله العظمی نجفی مرعشی، سلطانی، شهید صدوقی و مجاهدی تبریزی سطوح عالیه فقه و اصول را فراگرفت.
علاقه سرشار او به علم معقول، وی را به آموختن شرح منظومه ملا هادی سبزواری و کتاب اسفار مرحوم صدرالمتألهین شیرازی واداشته و او را به محضر اساتید فن همچون حضرت امام خمینی و علامه بزرگوار آقای طباطبائی کشانید.
آیت الله فخر سرابی پس از فراگیری علوم مختلف حوزوی در سطوح عالیه، به حلقه درس خارج آیت العظمی سید محمد حجت کوه کمری (بنیانگذار مدرسه حجتیه) راه یافت و در کنار آن از درس خارج فقه و اصول در محضر آیات عظام حاج آقا حسین بروجردی، شیخ عبدالنبی عراقی حضرت امام خمینی، محقق داماد، شیخ محمدعلی اراکی و دیگر بزرگان حوزه علمیه قم بهره برد و در نهایت موفق به اخذ درجه اجتهاد از اساتید و بزرگان عصر خویش گردید که از جمله آن ها می توان به اجازه اجتهاد از حضرات آیات: حاج شیخ عبدالنبی عراقی، مرعشی نجفی، سید ابوالقاسم کاشانی و تعدادی دیگر از علمای بزرگ اشاره کرد . استاد وجدانی علاوه بر اخذ درجه اجتهاد از علمای بزرگ عصر خویش، اجازه روایتی و امور حسیبه را از حضرات آیات: شیخ عبدالنبی عراقی، گلپایگانی، مرعشی نجفی، حکیم، اراکی و خوئی داشته است.(2)
از ویژگی های اخلاقی می توان به زهد و ساده زیستی ایشان اشاره کرد چنان که فرزند ارشد ایشان اظهار می دارد یگانه منزل مسکونی اش را وقف به حضرت سیدالشهداء علیه السلام نمود، ایشان با این که شخصیت شناخته شده ای بودند ولی کوچکترین خریدهای منزل را شخصاً انجام می داد و به کسی در این مورد زحمت نمی داد. در امانتداری و حفظ سهم امام علیه السلام جدیت تام داشت. آقای عبدالهادی وجدانی در این زمینه اظهار می دارد: روزی موقع خرید از من قرض خواست و من دادم موقعی که به منزل رسیدیم من مشاهده کردم ایشان مقدار زیادی پول از جیب درآورده و جابجا کرد. من با تعجب گفتم: «شما با وجود این همه پول از من قرض گرفتید!» گفت: «هادی! این ها امانت است و من نمی توانم بدون مجوز شرعی از این ها استفاده کنم»(3) و این چنین در نگهداری سهم امام علیه السلام احتیاط می کرد.
علاقه به اهل بیت علیهم السلام
ایشان بر اساس علاقه خاصی که به ائمه اطهار علیهم السلام داشتند در فرصت های مناسب آن را ابراز می کردند زیرا یکی از اسباب موفقیت انسان مسلمان، توسل و توجه به اهل بیت اطهار علیهم السلام است. وی در مناسبت های مختلف به ذکر مصیبت امام حسین علیه السلام می پرداخت و با صدای بلند گریه می کرد:
