هفت مجمره. [ هََ م َ م َ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) کنایه از هفت آسمان باشد ( برهان )، که هر کدام محل یکی از کواکب سبعه است.
فرهنگ فارسی
بابلیان به هفت طبقه آسمان و هفت طبقه زمین معتقد بودند و بدین معنی که برای هر یک از سیارات سبع فلکی و آسمانی قایل بودند . در ادبیات فارسی بجای هفت آسمان هفت گنبد خضرا و هفت صحیفه هفت دخمه خضرا هفت طبق هفت گوی هفت فلک هفت گردون هفت افلاک بسیار آمده است . کنایه از هفت آسمان باشد که هر کدام محل یکی از کواکب سبعه است
