لغت نامه دهخدا نوشین سرشت. [ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) از شهد وعسل سرشته. به نوش سرشته. بسیار شیرین : نخستین ز جلاب نوشین سرشت زمین گشت چون حوض های بهشت.نظامی.
