دانشنامه اسلامی
قرآن کریم انار را به همراه دیگر نعمت های خداوند شمرده است. فیهما فـکهة ونخل ورمان (در آن دو میوه و خرما و انار است.) در المیزان ذیل این آیه شریفه آمده است: «مراد از ((فاکهه )) و ((رمان )) (میوه و انار) درخت آن دو است ، چون بین فاکهه و رمان نخل را آورده ، که به معنای درخت خرماست نه خود خرما.» فبای ءالاء ربکما تکذبان (پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید.)
جن و انس تکذیب کننده نعمت
هم جن و هم انسان ها نعمت الهی و خدادای انار را تکذیب می کتتد که مورد سرزنش خداوند قرار دارند. فیهما فـکهة ونخل ورمان (در آن دو میوه و خرما و انار است.) فبای ءالاء ربکما تکذبان (پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید.) تفسیر نمونه چنین می گوید: «این استفهام، استفهام تقریری است که در مقام اقرار گرفتن می آورند، و لذا در روایتی که در آغاز سوره خواندیم، به ما دستور داده شده است: بعد از ذکر این جمله، عرضه داریم: «پروردگارا! ما هیچ یک از نعمتهای تو را تکذیب نمی کنیم» (لا بِشَی ءٍ مِنْ آلائِکَ رَبِّ أُکَذِّبُ).گرچه در آیات گذشته، تنها سخن از انسانها به میان آمده است، و مطلقاً سخنی از طایفه جنّ در میان نبود، ولی آیات بعد نشان می دهد که مخاطب در ضمیر «تثنیه» (کُما) این دو گروهند.به هر حال، خداوند با این جمله، انس و جن را در برابر این واقعیت قرار می دهد که، پیرامون این مسائل بیندیشند، و بعد، بی آنکه نیاز به تعلیم دیگری باشد از عقل خود این سؤال را بکنند که «آیا هیچ یک از این نعمتهای الهی قابل انکار است»، و اگر نیست، چرا ولی نعمت خود را نشناسند؟ چرا شکر منعم را وسیله شناخت او قرار ندهند؟ و چرا در آستان مقدسش سر تعظیم فرود نیاورند؟!»
