دانشنامه اسلامی
از زندگی او اطلاع دقیقی در دست نیست. وی از یاران و همراهان نزدیک محمود حسن دیوبندی بود که همراه مولوی حسین احمد فیض آبادی (مدنی)، مولوی عزیز گل و مولوی وحید احمد در شوال ۱۳۳۳ ق به حجاز رفتند تا حمایت سیاسی ـ نظامی دولتمردان عثمانی را نسبت به مسلمانان هند در بیرون راندن انگلیسی ها از شبه قاره به دست آورند. اما به اشاره انلگیسی ها و توسط شریف حسین، حاکم مکه، همگی دستگیر شدند (محرم ۱۳۳۵ق) آنها را به جده برده و در آنجا به حکام انگلیسی سپردند. سپس به حکم مقامات انلگیسی از جده به سوئز و قاهره منتقل شدند. در جمادی الاول ۱۳۳۵ ق/ فوریه ۱۹۱۷ آنها را به جزیره مالت تبعید کرده و تحت نظر گرفتند.
وفات
محمودحسن و دیگر تبعیدیان پس از سه سال و دو ماه در جمادی الثانی در ۱۳۳۸ ق از زندان آزاد شدند اما نصرت حسین به سبب شرایط بد آب و هوایی در همان تبعیدگاه درگذشت.
