نامی خلجستانی. [ ی ِ خ َ ل َ ج ِ ]( اِخ ) ( میرزا... ) عبداﷲ، متخلص به نامی. از شاعران قرن سیزدهم و معاصر با محمدشاه قاجار است. هدایت آرد: «در عهد دولت خاقان مغفور محمدشاه... به دارالخلافه تهران آمده و در خدمت وزیر فاضل حاجی میرزا آقاسی ایروانی معروف گردیده به بعضی خدمات دیوان مکلف شد و در این وقت [ زمان تألیف مجمع الفصحاء ] نیز در سلک ارباب انشاء منسلک است و روزنامه نگاری ایام هفته دولت عِلّیّه ایران محول به ایشان است خطی خوش و طبعی دلکش دارد» . او راست : گرم به جور براند بفور بازآیم به آستین ز شکر دست کی کشد مگسی چو من به گمرهی افتاد از آن دهان و میان هوس به هیچ نبسته ست هیچ بلهوسی. شب تاریکی و تنهائی و آسیب مغیلان پا به خاری نگذارم که بدل پا نگذارد یار من نیست بجز دیده خونبار که آن هم گهی اختر بفشاند گهی اختر بشمارد.
فرهنگ فارسی
عبدالله متخلص به نامی از شاعران قرن سیزدهم و معاصر با محمد شاه قار است .
