لغت نامه دهخدا
- نام برآمدن بر آفاق ؛ شهره جهان گشتن.مشهور گیتی شدن. در همه عالم شهرت یافتن :
چون آفتاب از نظر گرم عمرهاست
صائب بر آمده ست بر آفاق نام ما.صائب.- نام برآمدن به صفتی یا کاری ؛ بدان کار و صفت مشهور و انگشت نما شدن :
بسی نماند که پنجاه روزه عاقل را
به پنج روزه به دیوانگی برآید نام.؟- نام به ننگ برآمدن ؛ به ننگ شهره شدن. بدنام شدن. ننگین نام شدن :
مرا سرنهان گر شود زیر سنگ
از آن به که نامم برآید به ننگ.فردوسی.
