غریو براوردن

لغت نامه دهخدا

( غریو برآوردن ) غریو برآوردن. [ غ ِ وْ ب َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) بانگ و فریاد برآوردن. شور و غوغا کردن. غریو برزدن. غریو برکشیدن. رجوع به غریو شود :
غریوی برآورد برسان شیر
بسی دشمن آورد چون گور زیر.دقیقی.سیاوش ز گاه اندرآمد چو دیو
برآورد بر چرخ گردان غریو.فردوسی.تهمتن چو بشنید گفتار دیو
برآورد چون شیر جنگی غریو.فردوسی ( از فرهنگ اسدی ).زرستم چو بشنید اکوان دیو
برآورد برسان دریا غریو.فردوسی.مردم غوری... بانگ و غریو برآوردند. ( تاریخ بیهقی ).
از جرس نفس برآور غریو
بنده دین باش نه مزدور دیو.نظامی.چنان غریو برآورده بودم از غم عشق
که بر موافقتم زهره نوحه گر میگشت.سعدی ( بدایع ).شنید این سخن بخت برگشته دیو
به زاری برآورد بانگ و غریو.سعدی ( بوستان ).

فرهنگ فارسی

( غریو بر آوردن ) ( مصدر ) بانگ و فریاد بر آوردن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نوستراداموس فال نوستراداموس فال راز فال راز فال شمع فال شمع فال عشق فال عشق