طلای دوبتی

لغت نامه دهخدا

طلای دوبتی. [ طِ / طَ ی ِ دُ ب ُ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اشرفی که هر دو رو صورت داشته باشد. محمد رفیع واعظ قزوینی راست :
قبله طاعت این قوم طلای دوبتی است
طاق درهای خسان نائب محراب بود.( از آنندراج ).