لغت نامه دهخدا
شاذکونی. [ ذَ ] ( اِخ ) حافظ، مکنی به ابوالایوب... و این نسبت به شاذکونه است از آن جهت که پدرش جامه های شاذکونه میفروخت. ( منتهی الارب ). و رجوع به شاذکونه و شاذکونی ابوبکربن مردویة الحافظ الاصبهانی الشادکونی شود.
شاذ کونی
شاذکونی. [ ذَ ] ( اِخ ) حافظ، مکنی به ابوالایوب... و این نسبت به شاذکونه است از آن جهت که پدرش جامه های شاذکونه میفروخت. ( منتهی الارب ). و رجوع به شاذکونه و شاذکونی ابوبکربن مردویة الحافظ الاصبهانی الشادکونی شود.
