سرفرازی کردن

لغت نامه دهخدا

سرفرازی کردن. [ س َ ف َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) افتخار کردن :
ولیکن چو شه تیغبازی کند
سر تیغ او سرفرازی کند.نظامی. || تکبر کردن. به خود بالیدن :
همه مردمی سرفرازی کند
سر آن شد که مردم نوازی کند.نظامی.سرفرازی مکن از کیسه پری
که بود کار فلک کیسه بری.جامی.

فرهنگ فارسی

افتخار کردن . یا تکبر کردن . بخود بالیدن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم