زمین رند

لغت نامه دهخدا

زمین رند. [ زَ رَ ] ( نف مرکب ) تراشنده و خراشنده زمین :
از هیبت مژگان دو بادام تو بی جنگ
چنگال هژبران زمین رند شکسته.سوزنی.رجوع به رندیدن شود.

فرهنگ فارسی

تراشنده و خراشنده زمین
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم