لغت نامه دهخدا ذات احفار. [ ت ُ اَ ] ( اِخ ) موضعی است در شعر. و شاعر در وصف ابر گوید : القی علی ذات احفار کلاکله و شب نیرانه و انجاب یأتلق.( المرصع ).
