لغت نامه دهخدا دیوکلوخ. [ وْ ک ُ ] ( اِ مرکب ) کلوخهای بزرگ را گویند که در وقت شیار کردن از زمین برخیزد و بر اطراف ریزد. ( برهان ) ( آنندراج ). کلوخهای گنده بزرگ را گویند که از زمین شیار کرده باشند و از آن دشوار گذر توان نمود. ( جهانگیری ).
