لغت نامه دهخدا دوبهم اندازی. [ دُ ب ِ هََ اَ ] ( حامص مرکب ) عمل و حالت دوبهم انداز. دوبهم زنی. دوبرهم زنی. تفتین. ذات البین. ( یادداشت مؤلف ).
