معنی دست اندازان

دست اندازان

لغت نامه دهخدا

دست اندازان. [ دَ اَ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال دست انداختن. در حال تکان دادن دست : تذأذؤ، تذریع، خزف ، ذأذاء، ذأذاءة، مُطَیطاء، مُطَیطی ̍؛ دست اندازان رفتن. ( از منتهی الارب ). || خرامان و به ناز روان و نازکنان و رقص کنان. ( لطایف ) :
گرچه ما زین ناامیدی در گویم
چون صلا زد دست اندازان رویم.مولوی.و رجوع به دست انداز شود.