لغت نامه دهخدا درازبروت. [ دِ ب ُ ] ( ص مرکب ) آنکه بروتی دراز و طولانی دارد: رجل أسبل وسَبَلانی و مُسَبَّل ؛ مرد درازبروت. ( منتهی الارب ).
