لغت نامه دهخدا خوشبوی فروش. [ خوَش ْ /خُش ْ ف ُ ] ( نف مرکب ) عطار. فروشنده عطر. فروشنده بوی خوش. ( یادداشت بخط مؤلف ). خوشبوفروش. بوفروش.
