لغت نامه دهخدا خوش گوشتی. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( حامص مرکب ) پاکیزگی گوشت. حلیت گوشت. || مرافقت با مردمان. خوش خلقی. || زود التیام پذیری بدن در مقابل خستگیها و جراحات.
