لغت نامه دهخدا خوش مروت. [ خوَش ْ / خُش ْ م ُ رُوْ وَ ] ( ص مرکب ) خوش انصاف. بامروت. || گاه بصورت کنایه به بی انصاف و بی مروت اطلاق شود.
