لغت نامه دهخدا خوش جمالی. [ خوَش ْ / خُش ْ ج َ ] ( حامص مرکب ) خوش صورتی. زیبارویی : رخ معشوقه با این خوش جمالی جمال از عشق بازی نیست خالی.نظامی.
